"Ωσπου να μας χωρίσει ο θάνατος" - Ο όρκος που ο Αντρε και η Ντορίνε δεν πήραν ποτέ!

Την ιστορία τους τη διάβασα πρόσφατα στη Γκάρντιαν, και με συγκλόνισε. Είναι η ιστορία ενός από τους πιο γνωστούς διανοουμένους της Γαλλίας, του Αντρέ Γκόρτς, και της γυναίκας τους Ντορίνε.

Εκείνος, από τους ιδρυτές του οικολογικού κινήματος της Γαλλίας, προσωπικός φίλος του Ζαν Πολ Σαρτρ, εμβληματική φυσιογνωμία της γαλλικής Αριστεράς, φιλόσοφος που ξόδεψε όλη τη ζωή του αναλύοντας τον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό.

Εκείνη, σχεδόν άγνωστη σε όλους. Γνωρίστηκαν πριν από περίπου 60 χρόνια, παίζοντας χαρτιά σε ένα ξενοδοχείο της Ελβετίας, με κοινούς φίλους. Το όνομά της Ντορίν, γεννημένη στην Αγγλία. Την ερωτεύτηκε αστραπιαία ο Γκόρτς – το ίδιο και εκείνη.

Έκτοτε, δεν χώρισαν ποτέ. Η Ντορίν έγινε Γαλλίδα, και άλλαξε το όνομά της σε Ντορίνε. Ήταν σύζυγος και επαγγελματίας συνεργάτης του Γκόρτς. «Χωρίς αυτήν», έγραψε σε σημειώσεις που βρέθηκαν πρόσφατα, «η δουλειά μου θα έχανε την όποια σημασία έχει σήμερα».

Αλλά, ήταν η βαριά αρρώστια της Ντορίνε – μια σπάνια πάθηση στον εγκέφαλο, που προκλήθηκε από παρενέργειες μιας ουσίας που υποχρεώθηκε να πιει το 1960, για να κάνει ακτινογραφίες πριν χειρουργηθεί στη μέση – που οδήγησε και τους δύο σε … κοινό θάνατο!

Στις 24 του περασμένου μήνα, τα πτώματά τους βρέθηκαν δίπλα-δίπλα, στο σπίτι τους στη πόλη Βοσνόν. Είχαν αυτοκτονήσει 2 μέρες νωρίτερα με θανατηφόρα ένεση – πρώτα εκείνη, αμέσως μετά εκείνος.

Άφησαν και οι 2 από ένα σημείωμα, με οδηγίες για την αποτέφρωση των σωρών τους, κάτι που έγινε την περασμένη εβδομάδα, και οι στάχτες σκορπίστηκαν στον κήπο του σπιτιού. Ο Γκόρτς, που ήταν μια χαρά στην υγεία του, αισθανόταν πως το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει για αυτήν την γυναίκα που στάθηκε στο πλευρό του τόσα χρόνια, σε καλές και άσχημες στιγμές, ήταν να φύγει μαζί της.

Μια επιστολή του, που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό Λε Νουβέλ Ομπσερβατερ, ο Γκόρτς, που ήταν 83 ετών, έγραφε στην πολύ άρρωστη, και με αφόρητους, συνεχείς πόνους, γυναίκα του.

(Και εδώ, για μένα, είναι το μεγαλείο της ιστορίας)

«Αγαπημένη μου Ντορίνε. Σύντομα θα γίνεις 82 ετών. Η αρρώστια σε έχει συρρικνώσει κατά 6 εκατοστά. Το βάρος σου είναι μόλις 45 κιλά. Και όμως, είσαι ακόμα τόσο όμορφη, έχεις τόση χάρη καλή μου, και Χριστέ μου, πόσο ακόμα σε πόθο»