Tuesday, March 18, 2008

Μα την πίστη μου, είναι Αθάνατοι!


ΥΠΗΡΧΕ παλιά μια εκπομπή στο ραδιόφωνο του BBC, που λεγότανε «My word», «Η λέξη μου». Οι Άγγλοι χρησιμοποιούν τη φράση και ως επιφώνημα που λέει «Μα τον Θεό» ή «μα την πίστη μου». Στη συγκεκριμένη εκπομπή ίσχυαν και οι δύο ερμηνείες. Είχε διάρκεια μόλις 30 λεπτών και ήταν ένα υπέροχο παιχνίδι με τις λέξεις, τα νοήματα και τις εικόνες που αυτές, οι λέξεις, πάντα γεννούν.

ΥΠΗΡΧΕ ένα πάνελ με 4 καλεσμένους, πάντοτε οι ίδιοι, και έναν συντονιστή. Έπρεπε να βρουν, φέρ' ειπείν, σε ποιο βιβλίο συναντά κανείς μια πολύ παράξενη λέξη, ποιος ποιητής έγραψε έναν προσεκτικά επιλεγμένο (για το γλωσσικό του ιδίωμα) στίχο, μία παράγραφος από ποιον συγγραφέα μπορεί να γράφτηκε κ.λπ.

Η ΕΝΤΙΘ ΠΕΡΛΜΑΝ, Αμερικανίδα διηγηματογράφος, είναι εδώ και πολλά χρόνια φανατική ακροάτρια της εκπομπής, που αναμεταδίδεται κάθε βράδυ στις 10.30 από τον σταθμό WBUR στην πόλη του Μπρούκλαϊν, όπου ζει στην Αμερική. «Στις 10 και 29 ακριβώς, βγάζω τα γυαλιά μου, τα ακουμπάω στο κομοδίνο, σβήνω το φως και κάθομαι στο κρεβάτι μου όπου, με το φως μόνο από τη σελήνη, πίνω κάθε βράδυ ένα ποτήρι σέρι στην υγεία των 4 παικτών του παιχνιδιού και του ενός που τους θέτει τις ερωτήσεις», γράφει σε ένα εξαιρετικό άρθρο της, που ξετρυπώσαμε πρόσφατα στην εφημερίδα «Boston Globe».

ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ, γράφει η Πέρλμαν, ότι πράγματα που κάποτε είχαν αληθινή σημασία, όπως το να είναι κάποιος εξοικειωμένος με επιγράμματα, να έχει ρητορικές ικανότητες, να μπορεί να εμπλουτίζει συνεχώς το λεξιλόγιό του κ.λπ., ακόμα φαίνεται να έχουν την αξία τους. Χαιρόταν που, στον γρήγορο και «ηλεκτροποιημένο» κόσμο μας, οι λέξεις είχαν ακόμα τη ζωή τους.

ΑΓΑΠΗΣΕ βαθιά τους παίκτες της εκπομπής. Γίνανε δικοί της άνθρωποι, ο Φρανκ Μιούιρ, ο Ντένις Νόρντεν, η Ντίλις Πάουελ και η Ανν Σκοτ Τζέιμς. Εκείνη σπάνια έβρισκε τις απαντήσεις στο παιχνίδι, αλλά χαιρόταν που αυτή η τρελή παρέα «των εκκεντρικών Βρετανών λεξιλάγνων», όπως τους έλεγε, εμπλούτιζε τον εσωτερικό της κόσμο με ομορφιά ανείπωτη.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΟΜΩΣ, θλίψη σκέπασε την Εντιθ Πέρλμαν, καθώς διάβασε στην εφημερίδα της, στη Βοστώνη, μια νεκρολογία της Ντίλις Πάουελ. Όμως, το βράδυ, που άνοιξε φοβισμένα το ραδιόφωνό της, να ακούσει την αγαπημένη της εκπομπή, με έκπληξη διαπίστωσε ότι η Ντίλις ήταν κανονικά στη θέση της και μάλιστα με πολύ κέφι απαριθμούσε λέξεις της βρετανικής κηπουρικής, που έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική γλώσσα. Τότε, για πρώτη φορά, η κυρία Πέρλμαν κατάλαβε ότι η εκπομπή που άκουγε κάθε βράδυ δεν ήταν ζωντανή - πώς άλλωστε θα μπορούσε να ήταν, με επιβεβαιωμένα νεκρή την Ντίλις Πάουελ;

ΜΕΤΑ από λίγους μήνες, καλοκαιράκι ήτανε, βρέθηκε στο Λονδίνο για μια σειρά διαλέξεων. Ρώτησε έναν Άγγλο φίλο της για το πρόγραμμα εκείνο, το «My word», και εκείνος, έκπληκτος, της εξήγησε ότι ήταν πολύ δημοφιλές στη δεκαετία του '70 και ότι οι πρωταγωνιστές του έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί από τη λογοτεχνική σκηνή της χώρας -δεν ξέρω καν αν ζουν, συμπλήρωσε.

ΕΠΕΜΕΙΝΕ, όμως, στο ψάξιμο η κ. Πέρλμαν. Ηθελε οπωσδήποτε να μάθει τι απέγιναν οι καλοί της ραδιοφωνικοί φίλοι. Και πράγματι, με τη βοήθεια γνωστών από το BBC, βρήκε ότι: η παρουσιάστρια Ανν Σκοτ Τζέιμς, γεννημένη το 1913, είναι μια χαρά, ασχολούμενη με το διάβασμα και την κηπουρική. Ο Φρανκ Μιούιρ πέθανε το 1998. Ο Ντένις Νόρντεν κάνει ακόμα καθημερινά τις βόλτες του στο πάρκο του Χάμστεντ, στο βόρειο Λονδίνο.

«ΕΤΣΙ», γράφει στο άρθρο της, «από τους αγαπημένους μου της ραδιοφωνικής μου συντροφιάς, ο ένας είναι ηλικιωμένος, η άλλη είναι αρχαία και δύο πέθαναν. Και υπάρχουν στιγμές, καθώς μέσα στο σκοτάδι ή τις σκιές πίνω μικρές γουλιές από το σέρι μου ή ένα ωραίο σαρντονέ, αισθανόμενη όσο ευτυχής μπορώ να είμαι, που αναλογίζομαι πως ίσως να έχω πεθάνει και εγώ. Ίσως, ακούγοντας τους αόρατους φίλους μου από το ραδιόφωνο, να έχω τρυφερά εκλείψει και ελόγου μου.

"Γιατί, αν αυτός είναι ο Παράδεισος, ούτε εγώ εκτός του είμαι", τους λέω - τη θυμάμαι αυτή τη γραμμή, από τις εκπομπές. Αθανασία, μου ψιθυρίζουν, τότε, σε απάντηση. Και χαμογελάω. Γιατί ξέρω. Ναι, αυτή είναι αιώνια ζωή».

Το «κομματι» δημοσιεύτηκε στη στήλη «Πρόσωπα & Προσωπεία» της Ελευθεροτυπίας, στις 15.01.2008.

6 comments:

Meropi said...

Καλημέρα Χρήστο μου,
Αν κατάλαβα καλά αγόρασαν τις παλιές μαγνητοταινίες και τις αναμεταδίδουν. Μπράβο και ακούγονται ακόμα ενδιαφέρουσες μετά από τόσα χρόνια!!
Λοιπόν ένα βράδυ κι εγώ έκανα ζάππινγκ κι έπεσα σε μια μεταμεσονύχτιο εκπομπή με μόνο καλεσμένο το Μαμπινιώτη. Και κόλλησα...Τι ενδιαφέρουσα ανάλυση των λέξεων ήταν αυτή που άκουσα...
Την καλημέρα μου

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
tou ouranou said...

όμορφο!!!!!!!!!

την καλημέρα μου!

kelly alamanou said...

EYXES ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΟ ΠΑΣΧΑ!

Eulie Aeglie said...

"Χρόνια πολλά, Μιχάλη." Έχω σκεφτεί κι άλλοτε να σας γράψω, κύριε Μιχαηλίδη. Ακούω την εκπομπή σας κάθε πρωί στο δρόμο για το γραφείο. Σήμερα δε θα μπορούσα να το αμελήσω. Να χαίρεστε το γυιο σας. Να μοιράζεστε ευλογημένες στιγμές μαζί του. Είμαι σίγουρη ότι τον κάνετε περήφανο. Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, εσείς έχετε κατανοήσει ότι οι γονείς ανήκουν στα παιδιά τους και όχι το αντίθετο.

tou ouranou said...

μα την πίστη μου, όλες είναι εδώ, όλοι είναι εδώ..

μόνο για σένα, γλυκιές Καλημέρες!!!!!!!!!!!